Παλιά Αθηναϊκή (Παλιά Ελληνικά)
Η Παλιά Αθηναϊκή, γνωστή και ως Παλιά Ελληνικά, αποτελεί μια ομάδα ιδιωμάτων που μιλιόταν σε περιοχές όπως η Κύμη, η Αθήνα, τα Μέγαρα και η Αίγινα. Πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη διάλεκτο, βασισμένη στη μεσαιωνική ελληνική γλώσσα, με έντονα αρχαϊκά στοιχεία. Γεωγραφικά, αυτά τα ιδιώματα βρίσκονταν στις παρυφές των πρώην αρβανιτόφωνων περιοχών.
Ιστορικό και Προέλευση
Από ό,τι φαίνεται, τα ιδιώματα αυτά είναι απομεινάρια των ελληνικών που μιλιόταν στην περιοχή της Αττικοβοιωτίας και της νότιας Εύβοιας πριν την έλευση της αρβανίτικης γλώσσας γύρω στο 1300 μ.Χ.. Εξαιτίας της αρχαιότητάς τους, ονομάζονται Παλιά Ελληνικά.
Μετά την κύρηξη της Ελληνικής Επανάστασης (1821), τα ιδιώματα αυτά άρχισαν να φθίνουν σημαντικά και τελικά αντικαταστάθηκαν πλήρως από την κοινή νεοελληνική γλώσσα.
Παλιά Αθηναϊκά
Τα Παλιά Αθηναϊκά μιλιόταν στην Αθήνα μέχρι το 1833, ενώ στην Αίγινα διατηρήθηκαν μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Οι διάλεκτοι της Κύμης και των Μεγάρων πιθανώς εξακολουθούν να μιλιούνται ακόμα από κάποιους ηλικιωμένους κατοίκους.
Χαρακτηριστικά των Παλιών Αθηναϊκών
- Τσιτακισμός: Στα Παλιά Αθηναϊκά (εκτός από το ιδίωμα της Κύμης), παρατηρείται το φαινόμενο του τσιτακισμού, δηλαδή η τροπή του «κ» σε «τσ» ή «τσ» παχύ, παρόμοια με τις νησιωτικές διαλέκτους.
- Τροπή του βυζαντινού «υ»: Ένα κύριο χαρακτηριστικό αυτών των διαλέκτων ήταν η τροπή του βυζαντινού «υ» (το οποίο προφερόταν σαν το γαλλικό «u» ως «ιου») σε «ου», αντί για «ι» όπως στην κοινή νεοελληνική.
- Τροπή του «κ» πριν από «ι» και «ε»: Ένα άλλο χαρακτηριστικό ήταν η τροπή του «κ» πριν από τα φωνήεντα «ι» και «ε» σε «τσ», που θυμίζει την προφορά στα ιταλικά.
Παράδειγμα
Νεοελληνικά: Συκιά
Παλιά Αθηναϊκά: Σουκέα
Διάβασε Επίσης
Οι Διάλεκτοι της Ελληνικής Γλώσσας
