Τα συμπεράσματά τους εμφανίζονται στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS).«Πολλά από όσα γνωρίζουμε για τον κόσμο δεν προέρχoνται από τις εμπειρίες μας, έτσι πρέπει να αποκτήσoυμε αυτές τις πληροφορίες έμμεσα - από τα βιβλία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τη συζήτηση», εξήγησε η Αθηνά Βουλουμάνου, επίκουρος καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και μία από τους συγγραφείς της μελέτης. "Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι τα βρέφη μπορούν να αποκτήσουν γνώσεις με τον ίδιο τρόπο - μέσω της γλώσσας, ή, συγκεκριμένα,με προφορικές περιγραφές των φαινομένων που δεν έχουν ζήσει ή παρατηρήσει άμεσα.
Άλλοι συγγραφείς της μελέτης ήταν η Kristine Onishi, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας στο McGill University του Καναδά, και η Amanda Pogue, μία πρώην βοηθός έρευνας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης η οποία είναι πλέον μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Waterloo.Με μια προηγούμενη υποτροφία έχει αποδειχθεί ότι τα βρέφη φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι η ομιλία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ταξινομούν πληροφορίες και να επικοινωνούν για παρατηρήσιμες οντότητες, όπως αντικείμενα και ανθρώπους. Όμως, καμία μελέτη δεν έχει εξετάσει άμεσα κατά πόσον τα βρέφη αναγνωρίζουν ότι η ομιλία μπορεί να μεταφέρει πληροφορίες για μη παρατηρήσιμες πλευρές.
Στη μελέτη PNAS, οι ερευνητές προσπάθησαν να καθορίσουν αν τα βρέφη ενός έτους μπορούν να αναγνωρίσουν ότι η ομιλία μπορεί να μεταδόσει πληροφορίες για ένα φαινόμενο ,μη παρατηρήσιμο που είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων ,τις προθέσεις ενός ατόμου.Για να διερευνήσουν το θέμα αυτό, οι ερευνητές έβαλαν ενήλικες να παίζουν σύντομα σενάρια μαζί με βρέφη. Μερικές σκηνές έληξαν προβλέψιμα (δηλαδή, με ένα τελείωμα που είναι σύμφωνο με την αντίληψή μας για τον κόσμο), ενώ άλλες έληξαν απρόβλεπτα.Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια κοινή μέθοδο για τη μέτρηση της ικανότητας ανίχνευσης των βρεφών.
Τα βρέφη έβλεπαν την προσπάθεια ενός ενηλίκα ηθοποιού να ρίξει ένα δαχτυλίδι σε μια χοάνη που βρισκόταν λίγο μακριά αλλά να αποτυχαίνει. Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι τα βρέφη ερμήνευαν τη συμπεριφορά του ηθοποιού ως την πρόθεσή του να βάλει το δαχτυλίδι στη χοάνη.Κατόπιν οι πειραματιστές εισήγαγαν έναν δεύτερο ηθοποιό (ο αποδέκτης), ο οποίος ήταν σε θέση να πετύχει τον στόχο του. Στη βασική δοκιμή της σκηνής, ο ενήλικας στράφηκε προς το βρέφος και πρόφερε είτε μια δύσκολη ή ανόητη λέξη (π.χ. Κόμπα) άγνωστη για βρέφη ή έβηχε. Παρά το γεγονός ότι τα βρέφη ήξεραν πάντα την πρόθεση της επικοινωνίας (μέσω της παρατήρησης των προηγούμενων αποτυχημένων προσπαθειών στοίβαγματος των δαχτυλιδιών), ο καταλάβαινε την πρόθεση του ενηλίκου,μόνο όταν ο πληροφοριοδότης μιλούσε , αλλά όχι όταν έβηχε.
Αν τα βρέφη κατανοούν ότι η ομιλία μπορεί να μεταφέρει πληροφορίες σχετικά με την πρόθεση, όταν αυτός που επικοινωνεί χρησιμοποιεί ομιλία και ο παραλήπτης απάντησ με τη στοιβασία του δακτυλίου στη χοάνη, τα βρέφη πρέπει να αντιμετωπίσει αυτό ως σύμφωνες αποτέλεσμα. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν την πρόβλεψη αυτή. Τα βρέφη φαινόταν πλέον όταν ο παραλήπτης γίνεται μια διαφορετική ενέργεια, όπως η μίμηση πριν από τις κινήσεις του απέτυχε επικοινωνίας »ή στοίβαγμα το δαχτυλίδι κάπου αλλού εκτός από την χοάνη, γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτές αντιμετωπίζονται ως ανάρμοστη ή έκπληξη, αποτελέσματα.Γιατί ο βήχας δεν κοινοποιεί τις προθέσεις, τα βρέφη φαινόταν εξίσου δεν έχει σημασία ποια είναι η απάντηση του παραλήπτη ήταν.
"Ως ενήλικες, όταν ακούμε ανθρώπους να μιλούν, έχουμε την διαίσθηση ότι ο δίνει πληροφορίες ο ένας στον άλλον, ακόμα και όταν δεν καταλαβαίνουμε τη γλώσσα που ομιλείται. Και είναι το ίδιο για βρέφη", δήλωσε ο Onishi. "Ακόμα και όταν δεν κατανοούν την έννοια συγκεκριμένων λέξεων που ακούνε, συνειδητοποιούν ότι τα λόγια - όπως ανοησία λέξη μας « Koba »- μπορούν να παρέχουν πληροφορίες με έναν τρόπο που ο βήχας δεν μπορεί.""Αυτό που είναι σημαντικό σε αυτό είναι ότι μας λέει ότι τα βρέφη έχουν πρόσβαση σε κάποιο άλλο κανάλι επικοινωνίας που προηγουμένως δεν γνώριζαμε ότι είχαν", πρόσθεσε η Βουλουμάνου."
Η κατανόηση ότι η ομιλία μπορεί να μεταφέρει πληροφορίες για πράγματα που είναι μη παρατηρήσιμα δίνει στα βρέφη έναν τρόπο για να μάθουν για τον κόσμο πέρα από αυτά που έχουν βιώσει. Τα βρέφη μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτό το εργαλείο για να κατανοήσουν καλύτερα άλλους ανθρώπους, βοηθώντας τα να εξελιχθούν σε ικανά κοινωνικά όντα."Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Επιστημονικό Ίδρυμα του προγράμματος ADVANCE και Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών του Καναδά Συμβούλιο Έρευνας του Καναδά.
No comments:
Post a Comment