Παράκατω είναι ο γνωστός μύθος του Αισώπου ο λαγός και η χελώνα στα αρχαία ελληνικά και νεοελληνικά.Όπως θα δούμε στο αρχαιοελληνικό προτότυπο η ιστοριούλα είναι πιο σύντομη από το παραμύθι όπως το ξέρουμε από διάφορα βιβλία.Η μετάφρασή του στα βιβλία αυτά είναι τελείως ελεύθερη απλά για να έχει πιο πολύ ενδιάφερον το παραμύθι για τα παιδιά.
Στην τρίτη νεοελληνική παράγραφο προσπάθησα να αντιστοιχίζω κάποιες φράσεις και να τις φέρω πιο κοντά στο αρχαίο κείμενο.Σε άλλες η μετάφραση είναι πιο ελεύθερη.
Ποδῶν χελώνης κατεγέλα λαγωός. Ἡ δὲ ἔφη· Ἐγώ σε τὸν ταχύπουν νικήσω. Ὁ δέ· Λόγῳ μόνῳ λέγεις τοῦτο· ἀλλ᾿ ἔριζε καὶ γνῶθι. – Τίς δὲ τὸν τόπον ὁρίσει, ἔφη, καὶ βραβεύσει τὴν νίκην; – Ἀλώπηξ, ἔφη, ἡ δικαία καὶ σοφωτάτη. Ἔταξε δὲ τὴν ἀρχὴν τὴς ὥρας τοῦ δρόμου. Ἡ δὲ χελώνη μὴ ῥᾳθυμήσασα ἤρξατο τῆς ὁδοῦ. Ὁ δὲ λαγωὸς τοῖς ποσὶ θαῤῥῶν ἐκοιμήθη. Ἐλθὼν δὲ ἐπὶ τὸν ὡρισμένον τόπον εὗρε τὴν χελώνην νικήσασαν.Ὅτι πολλαὶ φύσεις ἀνθρώπων εὐφυεῖς εἰσιν, ἀλλ᾿ ἐκ τῆς ῥᾳθυμίας ἀπώλοντο, ἐκ δὲ νήψεως καὶ σπουδῆς καὶ μακροθυμίας τινὲς καὶ φύσεως ἀργῆς περιεγένοντο.
Ένας λαγός μία ημέρα γελούσε με τα πόδια της χελώνας.Η χελώνα απάντησε: « Εγώ θα σε νικήσω εσένα τον γοργοπόδαρο" Ο Λαγός, θεωρώντας τον ισχυρισμό της απλά αδύνατο,συμφώνησε να αγωνιστούν. 'Ποιός θα ορίσει το το τέρμα και θα βραβεύσει το νικητή;Η αλεπού,είπε,η δίκαια και η σοφότατη.Όρισε λοιπόν (η αλεπού) την ώρα που θα άρχιζε ο αγώνας δρόμου. Την ημέρα που είχε ορισθεί για τον αγώνα ξεκίνησαν και οι δύο μαζί. Η χελώνα δεν σταμάτησε ούτε στιγμή , αλλά συνέχισε με αργό αλλά σταθερό ρυθμό ευθεία προς το τέλος του δρόμου. Ο Λαγός ξάπλωσε στην άκρη του δρόμου και αποκοιμήθηκε γρήγορα . Όταν επιτέλους ξύπνησε, άρχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε και είδε την χελώνα να φτάνει στο τέρμα.
Συμπέρασμα:υπάρχουν πολλοί ευφυείς άνθρωποι εκ φύσεως αλλά χάνονται λόγω της τεμπελιάς τους (ραθυμίας).
Στην τρίτη νεοελληνική παράγραφο προσπάθησα να αντιστοιχίζω κάποιες φράσεις και να τις φέρω πιο κοντά στο αρχαίο κείμενο.Σε άλλες η μετάφραση είναι πιο ελεύθερη.
Ποδῶν χελώνης κατεγέλα λαγωός. Ἡ δὲ ἔφη· Ἐγώ σε τὸν ταχύπουν νικήσω. Ὁ δέ· Λόγῳ μόνῳ λέγεις τοῦτο· ἀλλ᾿ ἔριζε καὶ γνῶθι. – Τίς δὲ τὸν τόπον ὁρίσει, ἔφη, καὶ βραβεύσει τὴν νίκην; – Ἀλώπηξ, ἔφη, ἡ δικαία καὶ σοφωτάτη. Ἔταξε δὲ τὴν ἀρχὴν τὴς ὥρας τοῦ δρόμου. Ἡ δὲ χελώνη μὴ ῥᾳθυμήσασα ἤρξατο τῆς ὁδοῦ. Ὁ δὲ λαγωὸς τοῖς ποσὶ θαῤῥῶν ἐκοιμήθη. Ἐλθὼν δὲ ἐπὶ τὸν ὡρισμένον τόπον εὗρε τὴν χελώνην νικήσασαν.Ὅτι πολλαὶ φύσεις ἀνθρώπων εὐφυεῖς εἰσιν, ἀλλ᾿ ἐκ τῆς ῥᾳθυμίας ἀπώλοντο, ἐκ δὲ νήψεως καὶ σπουδῆς καὶ μακροθυμίας τινὲς καὶ φύσεως ἀργῆς περιεγένοντο.
Ένας λαγός μία ημέρα γελούσε με τα πόδια της χελώνας.Η χελώνα απάντησε: « Εγώ θα σε νικήσω εσένα τον γοργοπόδαρο" Ο Λαγός, θεωρώντας τον ισχυρισμό της απλά αδύνατο,συμφώνησε να αγωνιστούν. 'Ποιός θα ορίσει το το τέρμα και θα βραβεύσει το νικητή;Η αλεπού,είπε,η δίκαια και η σοφότατη.Όρισε λοιπόν (η αλεπού) την ώρα που θα άρχιζε ο αγώνας δρόμου. Την ημέρα που είχε ορισθεί για τον αγώνα ξεκίνησαν και οι δύο μαζί. Η χελώνα δεν σταμάτησε ούτε στιγμή , αλλά συνέχισε με αργό αλλά σταθερό ρυθμό ευθεία προς το τέλος του δρόμου. Ο Λαγός ξάπλωσε στην άκρη του δρόμου και αποκοιμήθηκε γρήγορα . Όταν επιτέλους ξύπνησε, άρχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε και είδε την χελώνα να φτάνει στο τέρμα.
Συμπέρασμα:υπάρχουν πολλοί ευφυείς άνθρωποι εκ φύσεως αλλά χάνονται λόγω της τεμπελιάς τους (ραθυμίας).
No comments:
Post a Comment