 |
| εξάπλωση της μεσσαπικής γλώσσας |
Τα μεσσαπικά ήταν μια ινδοευρωπαΪκή γλώσσα που μιλιόταν στο νοτιοανατολικό άκρο της Ιταλικής Χερσονήσου,στην Απουλία από τον λαό των Ιαπυγών.
Από κάποιους επιστήμονες κατατάσσεται στις ιλλυρικές γλώσσες που μιλιούνταν κυρίως στην άλλη πλευρά της Αδριατικής,στις Δαλματικές ακτές,άποψη που από άλλους δεν γίνεται δεκτή.
Διασώζεται σε περίπου τριακόσιες επιγραφές και γραφόταν σε μια παραλλαγή του δωρικού αλφαβήτου,αλλά είχε και ιωνικά στοιχεία.Μετά την κατάκτηση της περιοχής από τη Ρώμη η γλώσσα σταδιακά εξαφανίστηκε και οι κάτοικοι εκλατινίστικαν.
χαρακτηριστικά και μορφολογία
Κάποια χαρακτηριστικά της γλώσσας,κυρίως στα ανθρωπωνύμια καθώς και στον τρόπο σχηματισμού των λέξεων,τη φέρνουν κοντά στα ιλλυρικά ενώ άλλα πιο κοντά στα ελληνικά και τα αλβανικά.
χαρακτηριστικά και μορφολογία
Κάποια χαρακτηριστικά της γλώσσας,κυρίως στα ανθρωπωνύμια καθώς και στον τρόπο σχηματισμού των λέξεων,τη φέρνουν κοντά στα ιλλυρικά ενώ άλλα πιο κοντά στα ελληνικά και τα αλβανικά.
Τα μεσσαπικά παρουσιάζουν επίσης χαρακτηριστικά που συναντώνται σε γερμανικές γλώσσες και βαλτικές γλώσσες.
Όλα αυτά μαζί συνηγορούν μάλλον στην άποψη ότι τα μεσσαπικά, παρά τα πολλά κοινά τους με τα ιλλυρικά,είναι μια χωριστή και ιδιαίτερη γλώσσα μέσα στην ινδοευρωπαϊκή ομογλωσσία.Βέβαια το ζήτημα δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει και παραμένει ανοιχτό.
Από την ανάλυση των μέχρι τώρα ανευρεθέντων ονομάτων προκύπτει ότι στη μεσσαπική γλώσσα υπήρχαν πέντε πτώσεις.Στα ρήματα διακρίνονται μέχρι τώρα τρεις χρόνοι.
γραφή
Η μεσσαπική γραφή δανείστηκε και αναπτύχθηκε από την γειτονική ελληνική πόλη του Τάραντα όπου χρησιποιούταν το η δωρική παραλλαγή του ελληνικού αλφαβήτου.Συγχρόνως όμως συνυπάρχουν και πολλά ιωνικά στοιχεία.
επιγραφές και λεξιλόγιο
Μέχρι σήμερα τα μεσσαπικά είναι γνωστά από περίπου 300 επιγραφές που χρονολογούνται από τον 5ο π.Χ. μέχρι τον 1ο μ.Χ. αιώνα οι οποίες στην πλειοψηφία τους είναι γραμμένες στο μεσσαπικό αλφάβητο.Μερικές από αυτές είναι γραμμένες στο ελληνικό αλφάβητο.
Οι περισσότερες επιγραφές είναι σύντομες και περιέχουν επί το πλείστον ανθρωπωνύμια τα οποία μοιάζουν με αντίστοιχα ιλλυρικά:
μεσσαπικό Ντάζετθες-ιλλυρικό Νταζέτιους
Νταζοχόννες-ιλλυρικό Νταζόνιους
Ντέκιας-λατινικό Decius
Ζις-ελληνικό Ζεύς
μερικές μεσσαπικές λέξεις που έχουν αναγνωριστεί με βεβαιότητα:
άραν (θυλ.ενικός)=αρόσιμη γη
μάζζες (αιτ.ενικού,αρσ.)=μεγαλύτερος
καλατόρας (αρσ.γεν.ενικού)=του αγγελιοφόρου
πένκαχεχ=πέντε
Η πιο σημαντική επιγραφή που περιέχει εκτενές κείμενο είναι η επιγραφή του Βάστε η οποία και αυτή περιέχει πολλά κύρια ονόματα.
οι Ιάπυγες
Οι Ιάπυγες ήταν ένας λαός που κατοικούσε στην Απουλία ,στο δεύτερο πόδι της Ιταλικής Χερσονήσου και ήταν συγγενικός των Οινώτρων που ζούσαν στην Οινωτρία (πιθανώς από την λέξη οίνος=κρασί),στο άλλο πόδι,τη βόρεια Καλαβρία και τη Βασιλικάτα.Χωρίζονταν σε τρεις κύριες φυλές,τους Μεσσάπιους,τους Δαύνους και τους Πεκέτιους.
Η ονομασία Ιάπυγες προέρχεται από τους Έλληνες,σύμφωνα με τους οποίους,οι Ιάπυγες κατάγονταν από τον Ιάπυγα,γιο του Δαιδάλου.
Από την ανάλυση των μέχρι τώρα ανευρεθέντων ονομάτων προκύπτει ότι στη μεσσαπική γλώσσα υπήρχαν πέντε πτώσεις.Στα ρήματα διακρίνονται μέχρι τώρα τρεις χρόνοι.
γραφή
Η μεσσαπική γραφή δανείστηκε και αναπτύχθηκε από την γειτονική ελληνική πόλη του Τάραντα όπου χρησιποιούταν το η δωρική παραλλαγή του ελληνικού αλφαβήτου.Συγχρόνως όμως συνυπάρχουν και πολλά ιωνικά στοιχεία.
επιγραφές και λεξιλόγιο
Μέχρι σήμερα τα μεσσαπικά είναι γνωστά από περίπου 300 επιγραφές που χρονολογούνται από τον 5ο π.Χ. μέχρι τον 1ο μ.Χ. αιώνα οι οποίες στην πλειοψηφία τους είναι γραμμένες στο μεσσαπικό αλφάβητο.Μερικές από αυτές είναι γραμμένες στο ελληνικό αλφάβητο.
Οι περισσότερες επιγραφές είναι σύντομες και περιέχουν επί το πλείστον ανθρωπωνύμια τα οποία μοιάζουν με αντίστοιχα ιλλυρικά:
μεσσαπικό Ντάζετθες-ιλλυρικό Νταζέτιους
Νταζοχόννες-ιλλυρικό Νταζόνιους
Ντέκιας-λατινικό Decius
Ζις-ελληνικό Ζεύς
μερικές μεσσαπικές λέξεις που έχουν αναγνωριστεί με βεβαιότητα:
άραν (θυλ.ενικός)=αρόσιμη γη
μάζζες (αιτ.ενικού,αρσ.)=μεγαλύτερος
καλατόρας (αρσ.γεν.ενικού)=του αγγελιοφόρου
πένκαχεχ=πέντε
Η πιο σημαντική επιγραφή που περιέχει εκτενές κείμενο είναι η επιγραφή του Βάστε η οποία και αυτή περιέχει πολλά κύρια ονόματα.
 | |
|
Οι Ιάπυγες ήταν ένας λαός που κατοικούσε στην Απουλία ,στο δεύτερο πόδι της Ιταλικής Χερσονήσου και ήταν συγγενικός των Οινώτρων που ζούσαν στην Οινωτρία (πιθανώς από την λέξη οίνος=κρασί),στο άλλο πόδι,τη βόρεια Καλαβρία και τη Βασιλικάτα.Χωρίζονταν σε τρεις κύριες φυλές,τους Μεσσάπιους,τους Δαύνους και τους Πεκέτιους.
Η ονομασία Ιάπυγες προέρχεται από τους Έλληνες,σύμφωνα με τους οποίους,οι Ιάπυγες κατάγονταν από τον Ιάπυγα,γιο του Δαιδάλου.
Ο Ηρόδοτος υποστήριζε ότι οι Μεσσάπιοι ήταν απόγονοι Μινωιτών στρατιωτών από την Κρήτη οι οποίοι ναυάγησαν στην περιοχή.
No comments:
Post a Comment