 |
| η ασσυριακή αυτοκρατορία στη μεγαλύτερή της έκταση (νεοασσυριακή περίοδος) |
Η αυτοκρατορία των Ασσυρίων δημιουργήθηκε και άκμασε γύρω από την περιοχή της Μεσοποταμίας σε μια περίοδο περίπου 17 αιώνων περίπου ,από το 2300 π.Χ. μέχρι την τραγική πτώση της Νινευή,του διοικητικού κέντρου της αυτοκρατορίας περίπου το 600 π.Χ.,στους Βαβυλώνιους.
Οφείλει το όνομά της στην ακκαδική πόλη Ασσούρ και στην μεγαλύτερή της έκταση (νεοασσυριακή αυτοκρατορία) περιελάμβανε ολόκληρη τη Μεσοποταμία,τη Μέση Ανατολή,την Αίγυπτο και τμήματα της νοτιοανατολικής Μικράς Ασίας και εκείνη την εποχή ήταν το ισχυρότερο έθνος της Γης .
Η γλώσσα που μιλιόταν περισσότερο στην αυτοκρατορία αρχικά ήταν τα ακκαδικά με δύο διαλέκτους (ασσυριακή και βαβυλωνιακή),μια σημιτική γλώσσα,ενώ στη συνέχεια επικράτησε ένα καθεστώς μεταβατικής διγλωσσίας σ'όλη τη διάρκεια της ιστορίας της.
Οι Ασσύριοι,ένας σημιτικός λαός συγγενής των Εβραίων και των Αράβων,είχαν μητρική και χρησιμοποιούσαν σαν επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας τους τα ακκαδικά.
Η άνοδος και πτώση της ασσυριακής αυτοκρατορίας με ελληνικούς υπότιτλους.
Μετά όμως την ενσωμάτωση των σουμερίων στην ασσυριακή αυτοκρατορία η αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο γλωσσών,ακκαδικών και σουμεριακών ήταν πολύ σημαντική όχι μόνο στα λεξικολογικά δάνεια αλλά και στη μορφολογία.Το αποτέλεσμα αυτής της στενής σχέσης ήταν τόσο σημαντικό ώστε σήμερα οι επιστήμονες να μιλούν για έναν ακκαδοσουμεριακό γλωσσικό σύνδεσμο.
Εκείνη την εποχή η διγλωσσία,ακκαδικά και σουμεριακά,στην αυτοκρατορία ήταν γενικευμένη αλλά τελικά τα σουμεριακά υποχώρησαν στην καθημερινή ζωή όπου χρησιμοποιούνταν πλέον μόνο τα ακκαδικά.Τα σουμεριακά συνέχισαν να χρησιμοποιούνται μόνο σε θρησκευτικές λειτουργίες.Ήδη από τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. τα ακκαδικά μιλιούνταν στην αυτοκρατορία σε δύο ποικιλίες,τα κανονικά ακκαδικά και τα βαβυλωνιακά (ακκαδοβαβυλωνιακά).
Η άνοδος και πτώση της ασσυριακής αυτοκρατορίας με ελληνικούς υπότιτλους.
Μετά όμως την ενσωμάτωση των σουμερίων στην ασσυριακή αυτοκρατορία η αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο γλωσσών,ακκαδικών και σουμεριακών ήταν πολύ σημαντική όχι μόνο στα λεξικολογικά δάνεια αλλά και στη μορφολογία.Το αποτέλεσμα αυτής της στενής σχέσης ήταν τόσο σημαντικό ώστε σήμερα οι επιστήμονες να μιλούν για έναν ακκαδοσουμεριακό γλωσσικό σύνδεσμο.
Εκείνη την εποχή η διγλωσσία,ακκαδικά και σουμεριακά,στην αυτοκρατορία ήταν γενικευμένη αλλά τελικά τα σουμεριακά υποχώρησαν στην καθημερινή ζωή όπου χρησιμοποιούνταν πλέον μόνο τα ακκαδικά.Τα σουμεριακά συνέχισαν να χρησιμοποιούνται μόνο σε θρησκευτικές λειτουργίες.Ήδη από τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. τα ακκαδικά μιλιούνταν στην αυτοκρατορία σε δύο ποικιλίες,τα κανονικά ακκαδικά και τα βαβυλωνιακά (ακκαδοβαβυλωνιακά).
Αργότερα με την εξάπλωση της αυτοκρατορίας δυτικά προς τη Μέση Ανατολή,στα εδάφη της περιλήφθηκαν μεγάλοι πληθυσμοί που μιλούσαν αραμαϊκά ,τα οποία σταδιακά υιοθετήθηκαν ως επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας μαζί με τα ακκαδικά.Τα αραμαϊκά έμελε να αντικαταστήσουν πλήρως τα ακκαδικά κυρίως εξαιτίας της μαζικής αναγκαστικής μετεγκατάστασης αραμαϊκών πληθυσμών στην ίδια τη Μεσοποταμία,την καρδιά της αυτοκρατορίας,καθώς και του εξελιγμένου συστήματος γραφής,στο οποίο γράφονταν τα αραμαϊκά,το αραμαϊκό αλφάβητο που ήταν στην ουσία μια παραλλαγή του φοινικικού αλφαβήτου.Η αντικατάσταση αυτή των ακκαδικών από τα αραμαϊκά δεν ήταν απόλυτη αφού οι Ασσύριοι μιλούσαν αραμαϊκά χρησιμοποιώντας πολλές ακκαδικές λέξεις,οπότε μιλάμε για τα ακκαδοαραμαϊκά.
Μετά την οριστική πτώση της αυτοκρατορίας τους το 613 π.Χ. οι Ασσύριοι παρέμειναν ένας ασήμαντος λαός στην ιστορία για τα επόμενα εξακόσια χρόνια μέχρι τη χριστιανική εποχή και αναβίωση της θρησκευτικής,αυτή τη φορά,ακμής τους,με την επιρροή της αραμαϊκής εκκλησίας και της γλώσσας τους τα αραμαϊκά τα λεγόμενα και συριακά ή ασσυριακή γλώσσα η οποία επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας.
No comments:
Post a Comment