Μία από αυτές τις ελληνικές διαλέκτους είναι η ρουμέικη γλώσσα,από το Ρωμαίος, τη διάλεκτο των Ελλήνων της Αζοφικής . Ξεκινώντας από τα τέλη του ΧΙΧ αιώνα η ρουμέικη γλώσσα έχει τραβήξει επανειλημμένα την προσοχή των επιστημόνων, κυρίως από τη Ρωσία και την Ουκρανία.
Από τους πρώτους ερευνητές οι Ι. Sokolov, D. Spiridonov και M.V. Sergievsky πρότειναν πέντε διαλέκτους για τη γλώσσα των Ελλήνων της Αζοφικής ανάλογα με το βαθμό εγγύτητας προς τη δημοτική (Sokolov, 1932 Sergievsky 1934) [1].
2. Είναι γνωστό ότι οι Έλληνες εγκαταστάθηκαν στις αζοφικές στέπες από την Κριμαία στα τέλη του XVIII αιώνα. [2]. Προφανώς, ακόμη και στην Κριμαία ήταν οι Έλληνες ήταν διαιρεμένοι στους ελληνόφωνους ρωμιούς 'Ρουμ' και τους τουρκόφωνους Ουρούμ που μιλούσαν ταταρικά,μια τουρκική διάλεκτο (το 'ουρούμ' αποτελεί διαφοροποιημένη προφορά του ρουμ,Ρωμαίος).
Η γλώσσα ουρούμ θεωρούταν ότι έχει μεγαλύτερο κύρος και το μεγαλύτερο μέρος των Ρουμαίων την καταλάβαινε και τη μιλούσε επίσης. Αντίθετα οι Ουρούμοι σπάνια μιλούσαν τα ρουμέικα. Παρ 'όλα αυτά, η επίδραση της ουρουμικής, αλλά και της ρωσικής αργότερα, πάνω στη ρουμέικη γλώσσα είναι εμφανής μόνο στο λεξιλόγιο.
Η μετάφραση της Κατιούσας στη ρουμέικη γλώσσα.
Η μετάφραση της Κατιούσας στη ρουμέικη γλώσσα.
3.Παραμένουν ασαφή δύο ερωτήματα: πότε ήρθαν οι Έλληνες στην Κριμαία και από όπου ήρθαν.Σε κανένα από αυτά τα θέματα δεν μπορεί να δοθεί μια σαφή απάντηση. Μπορούμε μόνο να πούμε ότι υπήρχαν πολλά κύματα εποικισμού,ένα από τα οποία πρέπει να έλαβε χώρα όχι πιο πριν τον 5ο αιώνα. Αυτό, μεταξύ άλλων, υποδεικνύει η ύπαρξη στα ρουμέικα μιας αντωνυμικής προσθήκης η οποία όμως, λείπει, για παράδειγμα, στην ποντιακή διάλεκτο.
§ 4. Το ερώτημα από ποιό μέρος της Ελλάδας ήρθαν οι Έλληνες στην Κριμαία, είναι ακόμη πιο περίπλοκο.Οι ίδιοι οι Ρουμαίοι εκφράζουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με την προέλευσή τους, αρχίζοντας με τη Μακεδονία, και τελειώνοντας με την Κρήτη ή ακόμα και την Κύπρο. Οι απόψεις αυτές βασίζονται στο γεγονός ότι οι Ρουμαίοι, που βρέθηκαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας,καταλάβαιναν περισσότερο από άλλες μια συγκεκριμένη τοπική διάλεκτο, εξαιτίας μιας σειράς φωνητικών ομοιότητων (βλ. § § 5, 16 και 17). Από αυτή την άποψη, το ζήτημα της προέλευσης των Ρουμέων μπορεί να διατυπωθεί έτσι: Σε ποιά ομάδα ελληνικών διαλέκτων ανήκουν τα ρουμέικα. Το ζήτημα αυτό τέθηκε πριν από αρκετό καιρό και είχαν μάλιστα τεθεί δύο ερωτήματα: είναι τα ρουμέικα διάλεκτος της ποντιακής ή ανήκει στα βόρεια ιδιώματα;Δεν σκοπεύω να κάνω άλλες προτάσεις σχετικά με την προέλευσή τους ,αλλά θα περιοριστώ στην κριτική των δύο προτάσεων που έχουν ήδη γίνει.
§ 5.Η ποντιακή εκδοχή προτάθηκε από τον P. Kretschmer βάσει της ομοιότητας των ουρανικοποιημένων στα ρουμέικα και τα ποντιακά ποντιακό [Kretschmer 1905: 18]
§ 6. το / χ/ πριν τα / ε / και / ι / γίνεται / σ παχύ /: σιόν' = χιόνι, σνάρ' = χηνάρι, σιντισένου = συγτυγχάνω,μασέρ' μαχαίρι, tsch en = [ου] χ ε νι.
§ 7. το / K / πριν τα / ε / και / ι / γίνονται / τσ παχύ /:στσιλί = σκυλί.
§ 8. Οι ομοιότητες μεταξύ της ρουμέικης και της πόντιακής δεν περιορίζονται στα ουρανικοποιημένα,αλλά και σε μια σειρά από συντακτικά χαρακτηριστικά πιθανόν άγνωστα ακόμη και στον Kretschmer. Πρώτα απ 'όλα, είναι η χρήση του μορίου 'πα' ,μιας εγκλιτικής που διατηρήθηκε στα ρουμέικα. Σημειώνει συνήθως τη λογικό μέρος του λόγου που ξεχωρίζει και ακολουθείται τακτικά από αντωνυμίες και επιρρήματα, όπως 'όλοι, κάθε, πάντα, ποτέ και πουθενά' [Kisilier, στον Τύπο]. Ένα παρόμοιο φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό της ποντιακής στην Τουρκία, όπου το μόριο πα διατηρείται στην πιο αρχαϊκή μορφή παλ [4].
§ 9. Μια άλλη ομοιότητα στο συντακτικό συνδέεται με τη θέση του αντωνυμικής κλιτικής αφού και στα ποντιακό και στα ρουμέικα ακολουθεί κατά βάση το ρήμα που διέπει: ' είπεν ατόν , του είπε' [Κοντοσοπουλος 2001 :σελ 143, βλέπε:. Οικονομιδης 1958 : 232-234], Pουμ: φαίνιτ' μι "νομίζω". Ορισμένες ομοιότητες παρατηρήθηκαν σε επίπεδο λεξιλογίου, αλλά όλες αυτές οι ομοιότητες θα μπορούσαν να είναι το αποτέλεσμα των επαφών με την ποντιακή διάλεκτο. Ειδικότερα, ένα από τα ελληνικά χωριά στην Αζοφική Θάλασσα (Ανατολία) ιδρύθηκε από Έλληνες του Πόντου [Συμηονιδης, Τομπαιδης 1999: 15].
§ 10. Μια πιο προσεκτική ανάλυση δείχνει σημαντικές διαφορές μεταξύ της ρουμέικης και των Πόντιακών. Θα ξεκινήσω με τη μορφολογία: η ποντιακή υπάρχει η αντιπαράθεση συγκεκριμένου και αόριστου άρθρο στον ενικό αριθμό,το άρθρου και του μηδενικόυ άρθρου στον πληθυντικό [Ελόεβα 2004: 99-101]. Στα ρουμέικα επέζησε μόνο ένα άρθρο, στην οριστική μορφή, αλλά βρίσκεται εκτός από την αντιπαράθεση οριστικού/αορίστου άρθρου. Επιπλέον, το άρθρο στα ρουμέικα δεν δείχνει το είδος του ουσιαστικού, και ακόμη όχι πάντα σύμφωνα με την πτώση. Είναι χαρακτηριστικό ότι η το μοναδικό άρθρο του πληθυντικού είναι το ουδέτερο.
Συνεχίζεται...
Μετάφραση από εδώ
Υποσημείωση:η μετάφραση του παρόντος άρθρου ήταν εξαιρετικά δύσκολη εξαιτίας των πολλών γλωσσολογικών όρων που υπάρχουν στο άρθρο και για να είναι ακριβής προϋποθέτει την πολλή καλή γνώση των γλωσσολογικών όρων όχι μόνο στα ελληνικά αλλά και στα αγγλικά και τα ρώσικα.Παρ'όλα αυτά κάνω μια προσπάθεια να το μεταφράσω.
