ΖΕ – ΡΕ – ΜΩΪ

 Στο Ερημόκαστρο της δεκαετίας του 1930 , με τις πέτρινες κεραμοσκεπείς κατοικίες , οι οποίες όλες είχαν ευρύχωρες αυλές , τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες όλοι οι κάτοικοι κοιμόντουσαν στρωματσάδα  στο χώρο της αυλής του σπιτιού .
Τις νύχτες αυτές , πάρα πολλά ευτράπελα διαδραματίζονταν , ο απόηχος των οποίων φθάνει μέχρι σήμερα , στις ημέρες μας .
Ο Γιώργος Δ… λοιπόν από το γειτονικό χωριό , αρραβωνιασμένος με την Ντίνα Κ… φιλοξενείται στο σπίτι του πεθερού του , Πανούση , και της πεθεράς του Παναγιέσιας .
Όπως , όλοι στην οικογένεια κοιμόντουσαν έξω στην αυλή , κοιμήθηκε και αυτός , φυσικά δίπλα στην αρραβωνιαστικιά του .  Ανναμένος  , το βράδυ παρακαλούσε την αρραβωνιάρα του να του την  πιάσει  λέγοντάς της χαρακτηριστικά .
ΖΕ – ΡΕ – ΜΩΪ . ( πιάστηνε καλέ ) .
Η Ντίνα , ηθικών αρχών , δεν ανταποκρίνεται και του δίνει την εξής απάντηση  Γιό , για τούρπ ( όχι είναι ντροπή ) .
Ο Γιώργος όμως επιμένει και επαναλαμβάνει την πρότασή του , υψώνοντας όμως κάθε φορά την ένταση της φωνής του .
Στην απόλυτη νυχτερινή ησυχία του Αυγούστου , ο διάλογος αυτός γίνεται αντιληπτός από μέλη της οικογένειας της Ντίνας , αλλά και από την γειτονική αυλή , και όχι μόνο .
Αγανακτισμένος ο πατέρας της Ντίνας , ο μπάρμπα Πανούσης , ο οποίος ήθελε να κοιμηθεί γιατί το πρωϊ θα πήγαινε στην Κωπαϊδα για το καθημερινό μεροκάματο , θυμωμένος από την επιμονή του γαμπρού Γιώργου , απευθύνεται στην κόρη του Ντίνα , λέγοντας .
Ζε – ρε Μώϊ Ντίν΄, μως μάρ σπατ΄ν εδε ια πρέσς , ψε να λια τ΄ρ νατ΄ν Πά γκιούμ .
( Πιάστηνε ρε Ντίνα , μην πάρω την σπάτα ( είδος κοφτερού μαχαιριού ) και του την κόψω , γιατί μας άφησε όλη νύχτα χωρίς ύπνο ) .
Η προτροπή αυτή του πατέρα , φυσικά και ακούστηκε στην διπλανή αυλή και την επόμενη ημέρα ο «διάλογος » μαθεύτηκε σε όλο το χωριό και το γέλιο που έπεσε , δεν περιγράφεται .
ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΑΡΑΧΩΒΙΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΕΣΠΙΕΣ ΘΗΒΩΝ ΠΟΥ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ .

Share: