Η Ακκαδική γλώσσα (akkadītum, lišānum, ak.ka.dû) ,επίσης Ασσυρο-Βαβυλωνιακή , είναι μια εξαφανισμένη σημιτική γλώσσα (μέλος της μεγαλύτερης γλωσσικής Αφροασιατικής οικογένειας) που μιλιόταν στην αρχαία Μεσοποταμία.
Είναι η αρχαιότερη μαρτυρούμενη σημιτική γλώσσα. Χρησιμοποιούσε σφηνοειδές σύστημα γραφής που προερχόταν από τα αρχαία σουμεριακά, μια τελείως διαφορετική απομονωμένη γλώσσα .
Το όνομα της γλώσσας προέρχεται από την πόλη του Ακκάδ, ένα σημαντικό κέντρο πολιτισμού της Μεσοποταμίας.
Κατά τη διάρκεια της τρίτης χιλιετίας π.Χ., αναπτύχθηκε μια πολύ στενή πολιτισμική συμβίωση μεταξύ των Σουμερίων και των Ακκάδων , η οποία περιελάμβανε εκτεταμένη διγλωσσία.
Η επίδραση των Σουμεριακών στην Ακκαδική (και αντιστρόφως) είναι εμφανής σε όλους τους τομείς, από το λεξιλογικό δανεισμό σε μαζική κλίμακα, μέχρι το συντακτικό,τη μορφολογία και τις φωνολογικές συγκλίσεις.
Το γεγονός αυτό οδήγησε τους μελετητές να αναφέρονται στη Σουμεριακή και Ακκαδική γλώσσα στην τρίτη χιλιετία ως γλωσσική ένωση (Sprachbund) .
Η ακκαδική μαρτυτείται πρώτη φορά σε Σουμεριακά κείμενα σε κύρια ονόματα περίπου από το 2800 π.Χ. και από το δεύτερο μισό της τρίτης χιλιετίας π.Χ. αρχίζουν να εμφανίζονται κείμενα γραμμένα εξ ολοκλήρου στην ακκαδική .
Εκατοντάδες χιλιάδες κείμενα και αποσπάσματα κειμένου έχουν ανασκαφεί μέχρι σήμερα που αποκαλύπτουν μία ευρεία κειμενική παράδοση από μυθολογικές αφηγήσεις, νομικά κείμενα, επιστημονικές εργασίες, αλληλογραφία και πολλούς άλλους τομείς.
Με τη δεύτερη χιλιετία π.Χ., δύο διαφορετικές μορφές της γλώσσας ήταν σε χρήση στην Ασσυρία και τη Βαβυλωνία (γνωστές ως Ασσυριακά και Βαβυλωνιακά, αντίστοιχα).
Η ακκαδική ήταν για αιώνες η γλώσσα συννενόησης (lingua franca) στην αρχαία Εγγύς Ανατολή. Ωστόσο, άρχισε να παρακμάζει γύρω στον 8ο αιώνα π.Χ.και να περιθωριοποιείται από τα αραμαϊκά.
Με την ελληνιστική περίοδο, η γλώσσα επί το πλείστον περιορίζονταν στη χρήση από μελετητές και ιερείς που εργάζονταν σε ναούς. Το τελευταίο Ακκαδικό σφηνοειδές έγγραφο χρονολογείται στον 1ο αιώνα μ.Χ.
το σύστημα γραφής
Για τη γραφή των ακκαδικών χρησιμοποιούταν ένα σφηνοειδές σύστημα γραφής το οποίο οι Ακκάδες το δανείστηκαν από τους Σουμέριους.
Γραφόταν με τη χρήση μιας σφήνας η οποία πιεζόταν πάνω σε υγρό πηλό.Η γραφή αποτελούνταν από έναν συνδυασμό:
- ιδεογραμμάτων
- σύμβολα που αντιπροσώπευαν μία συλλαβή
Αυτή η γραφή είχε αρκετά προβλήματα.Το ίδιο σύμβολο χρησιμοποιούταν πολλές για δηλώσει πάνω από μία συλλάβες ακόμη και μέσα στην ίδια λέξη.
 |
Επίσης το ίδιο σύμβολο χρησιμοποιούταν είτε σαν λογόγραμμα.είτε σαν συλλαβή.Ανάμεσα στις λέξεις δεν υπήρχαν κενά και χρησιμοποιούνταν κάποιες συγκεκριμένες αναφορικές λέξεις για να δείξουν την κατηγορία ενός ουσιαστικού.
Π.χ.η λέξη mātu (χώρα) μπροστά από ονόματα χωρών,ή η λέξη ilum (θεός) μπροστά από ονόματα θεών.
 |
| σφηνοειδής ακκαδική γραφή (1 =μίξη λογογράμματος-συλλαβογράμματος (LG) (SG) ḫi, 2 = LG "moat", 3 = SG aʾ, 4 = SG aḫ, eḫ, iḫ, uḫ, 5 = SG kam, 6 = SG im, 7 = SG bir) |
μαθαίνουμε να γράφουμε ακκαδικά
χρήσιμοι ιστότοποι
κανάλι εκμάθησης ακκαδικής γραφής
No comments:
Post a Comment