Ο ελληνικός χώρος είναι διάσπαρτος από πανάρχαια προελληνικά τοπωνύμια που είναι άγνωστης ετυμολογίας αφού δεν μπορούν να συσχετιστούν και να εξηγηθούν από την ελληνική γλώσσα και θεωρούνται κυρίως πελασγικά ή γενικώς προελληνικά ινδοευρωπαϊκής ή μη προέλευσης .
Τοπωνύμια που περιέχουν τα στοιχεία νδ,νθ,σσ,ττ είναι προελληνικής προέλευσης και δεν σήμαινουν τίποτα στα ελληνικά.Η ετυμολογία τους χάνεται στα βάθη του χρόνου:Όλυμπος, Σίνδος,Παρνασσός, Λάρισσα, Λίνδος.Ὀλυνθος, Ζάκυνθος και άλλα. είναι μερικά πολύ γνωστά παραδείγματα.Πόλεις με το όνομα Λάρισσα ,εκτός από την θεσσαλική πόλη υπήρχαν αρκετές γύρω από τον αιγαιακό χώρο,ειδικά στη δυτική Μικρασία.
 |
| περιοχές όπου μιλιόταν η λουβική γλώσσα |
Αξιός και Άξινος Πόντος
Ο Βούλγαρος ιστορικός και μελετητής Γκεόργιεφ μετά από συγκρίσεις που έκανε σε τοπωνύμια θεώρησε ότι στα δακικά η λέξη άξι σήμαινε μαύρος,εξού και Άξινος Πόντος, Μαύρη Θάλασσα.Η ονομασία του ποταμού Αξιού ίσως προέρχεται από την ίδια ρίζα.Ο Γκεόργιεφ επίσης υποστήριξε ότι τα αλβανικά προέρχονται από τα αρχαία δακικά.Στα αλβανικά η λέξη μαύρος είναι ζι >ίσως από το (α)ζι>άξι.
Αχελώος
H ονομασία του ποταμού Αχελώου έχει εκπληκτική ομοιότητα με τη θρακική λέξη άχελ που στα αρχαία θρακικά σήμαινε 'νερό'.Επίσης στα φρυγικά το νερό λεγόταν άκαλα.Η λέξη έχει την ίδια ρίζα με τη λατινική acqua.Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Αχελώος έδωσε στον Ηρακλή το κέρας της Αμάλθειας.
 |
| ο ποταμός Αχελώος |
Λάρισα ,Παρνασσός, Γορτυνία
Σε επιγραφές στη λουβική γλώσσα μαρτυρείται η λέξη Lariqsa η οποία σημαίνει τείχος.Η Λάρισσα ήταν πρωτεύουσα της Πελασγιώτιδας,μιας από τις τέσσερις θεσσαλικές τετραρχίες.Στη μυθολογία η Λάρισσα ήταν η κόρη του Πελασγού.Οπότε η λέξη Λάρισσα πιθανώς είναι πελασγική και σημαίνει τείχος,οχυρωμένο σημείο,φρούριο ,ακρόπολη.
Η λέξη Παρνασσός εικάζεται ότι έχει την ίδια ρίζα με τη λέξη parna που στα λουβικά σημαίνει οικία.Άρα Παρνασσός πιθανώς σημαίνει 'οικία των θεών'.
Η 'Γορτυνία' ετυμολογείται επίσης με το λουβικό gurt, 'ακρόπολη'.
Όλες οι ονομασίες σε νδ,νθ, είναι δυνατόν να ετυμολογηθούν με τη λουβική και είναι αντίστοιχες με την κατάληξη -enda που υπάρχει στη Μικρασιατική πλευρά σε πλήθος τοπωνυμίων.
Η λουβική γλώσσα ήταν μια από τις προελληνικές γλώσσες στον ελλαδικό χώρο πριν την άφιξη την ελληνικής.
