Την πατρίδα μ έχασα-ποντιακό τραγούδι

 

Την πατρίδα μ’ έχασα,

έκλαψα και πόνεσα (2)

Λύουμαι κι’ αρροθυμώ

Ωι ωι, ωι ωι

Ν’ ανασπάλω κι’ επορω(2)

Μίαν κι άλλον σην ζωη μ’

σο πεγάδι μ’, σην αυλή μ’( 2)

νέροπόν ας έπινα

Ωι ωι, ωι ωι

και τα ομάτεα μ’ έπλυνα(2)

Τα ταφία μ’ έχασα ,

Ντ’ έθαψα κι’ ενέσπαλα (2)

Τ’ εμετέρς αναστωρώ

Ωι ωι ,ωι ωι

και σο ψώπο μ’ κουβαλώ(2)

Μιαν κι άλλον σην ζωη μ’

σο πεγάδι μ’, σην αυλή μ’( 2)

νέροπόν ας έπινα

Ωι ωι, ωι ωι

και τα ομάτεα μ’ έπλυνα(2)

Εκκλησίας έρημα

μοναστήρεα ακάντηλα(2)

Πόρτας και παράθυρα

ωι ωι , ωι ωι

επέμναν ακράνοιχτα(2)

Μιαν κι άλλον σην ζωη μ’

σο πεγαδι μ’, σην αυλη μ’( 2)

νέροπόν ας έπινα

Ωι ωι, ωι ωι

και τα ομάτεα μ’ έπλυνα(2)

                           
       Μετάφραση:

Τήν πατρίδα μου έχασα,

έκλαψα και πόνεσα,

λιγώνω καί θυμούμαι,

νά ξεχάσω δέν μπορώ.

Μιά φορά ακόμα στην ζωή μου,

στό πηγάδι μου, στην αυλή μου,

νεράκι άς έπινα

και τα μάτια μου να έπλενα

Τούς τάφους μου έχασα,

ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΘΑΨΑ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑ,

γιά τούς δικούς μου συνέχεια μιλάω

και τούς κουβαλάω στην ψυχή μου

Μιά φορά ακόμη στην ζωή μου,

στό πηγάδι μου, στην αυλή μου,

νεράκι άς έπινα

και τα μάτια μου να έπλενα

Εκκλησίες έρημες,

μοναστήρια χωρίς καντήλια,

πόρτες και παράθυρα,

έμειναν ορθάνοιχτα.

Μιά φορά ακόμη στην ζωή μου,

στό πηγάδι μου, στην αυλή μου,

νεράκι άς έπινα

και τα μάτια μου να έπλενα

Share: